Կիսուրս 43 տարեկանում հղ իացել ա։ Չի էլ ամաչում, ընենց էլ հպարտաանում ա, ոնց որ հերոսություն ա անում, քան թե ամ ոթից գե տինը մտնի: Արդեն չէրս թոռ ունի, բայց ուզում ա էդ երեխուն բերի:Չի մտածում, եթե ինքը հի վանդանա, կամ մե ռ նի, ովա՞ պահելու էդ երեխուն: Ես ասել եմ, որ հույսը իմ վրա չդնի, ես չեմ պահի իրա երեխուն: Եթե հաստատ որոշելա, որ պիտի բերի, ուրեմն, թող հույսը ինքը իր վրա դնի:
Ես մարդուս բացատրեցի, որ մորը հասկացնի, որ պետքա ազատվել էդ երեխուց, դրանով մերը կխայտառակի իրան և ախպորը ամբողջ քաղաքում։ Ասեցի, պատկերացցրու ընկերներով կանգնած եք, մեկ էլ մամադ փորը բերնին անցնում ա: Բայց մարդս մորնա պաշտպանում: Ասում ա, եթե իմ մերը որոշելա, որ բերի, թող բերի, մենք կպահենք: Ես ւ տեգորս կնիկը գնացինք կիսուրիս մոտ,
որ համոզենք գնա ազատվի, բայց ինը ասեց. Ես չեմ պատրաստվում ազատվել էս երեխուց, բայց էդ եթե մե ռն ել, կամ եթե հանկարծ ինչ-որ բան պատահի, ուրեմն ես տղաներ ունեմ, ովքեր չեն թողնի իրենց քրոջը կամ ախպորը»: Ամենավատն էն ա, որ տեգրս ու տեգորս կնիկը մի ամսից գնում են Ամերիկա, ու էդ երեխեն իմ վրայա մնալու: Չգիտեմ, գլուխս ուր առնեմ ու փախնեմ գնամ: