Այս պատմությունն ինձ պատմել է իմ ընկերը, և այն, ինչ ես լսել եմ, խորը ցն ցել է ինձ: Քսան տարի առաջ չորս տարեկան փոքրիկ տղան տանը մենակ էր մնացել։ Երեխան անընդհատ թակում էր դուռը ներսից, մինչև որ հարեւանները հասկացան, որ ինչ-որ բան այն չէ։ Պարզվեց, որ հայրը թողել է որդուն և ընդմիշտ հեռացել է քաղաքից։ Բազմաբնակարան շենքում երկրորդ օրն է՝ մարդիկ լսում են տղայի լ ացի ձայնը:
Սկզբում երեխայի լ ացի վրա ուշադրություն չէին դարձնում, բայց երբ լա ցը չէր դադարում թե՛ գիշերը, թե՛ հաջորդ օրը, հարեւանները հասկացան, որ ինչ-որ բան այն չէ։ Դուռը թակեցին, փորձում էին զանգահարել երեխայի հորը, բայց դուռը ոչ ոք չբացեց: Հարևանները ստիպված եղան ոս տիկանություն կանչել:Մի փոքրիկ տղա նստած էր միջանցքում և լա ց էր լինում։ Երեխան երկու օր ոչինչ չէր կերել, նա շատ նիհարած էր:
Նրա մայրը մա հա ցել էր ծննդ աբերության ժամանակ: Լքված երեխայի պատմությունը շատ արագ տարածվեց քաղաքով մեկ, և մի երիտասարդ զույգ ցանկացավ որդեգրել նրան։ Երեխան վախենում էր մարդկանցից, կողմնակի ձայներից և լավ խոսել չգիտեր։ Բայց մեկ տարի անց տղան հասավ իր հասակակիցների զարգացմանը: Նա շատ հնազանդ էր, կիրթ ու միշտ հնազանդվում էր ծնողներին։ Դպրոցից հետո ընդունվել է համալսարան և սովորել լրագրություն։