Երբ առաջին անգամ տեսա տղուս սիրած աղջկան, քիչ մնաց սիրտս կանգներ: Էդքան գեշ աղջիկ կյանքումս չեմ տեսել: Ես պարզապես աղաչում էի երկնքին, որ նրանք բաժանվեն: Իմ տղեն սիրուն բոյով տղայա: Ու որպես մայր իմ համար շատ ծանր էր իմ տղու կողքին նման աղջիկ տեսնել: Էդ աղջիկը շատա շպարվում, որպեսզի գեշությունը մի կերպ քողարկի: Ասես շպարված կապիկ լինի: Բայց տղես շատա սիրում, կարամ ասեմ խեն թանում ա դրա համար: Պատկերացրեք շիկահեր, կապուտաչյա, սլացիկ տղու կողքին գեշ կապիկ:
Սիրտս ոնց դիմանա: Երբ ծնվեց իրանց երեխեն, ես սկզբում նույնիսկ չէի ուզում նրան իմ գիրկը վերցնել։ Երեխեն բոլորովին նման չէր իմ որդուն։ Ես անմիջապես հարսիս հայտնեցի, որ թոռս իմը չէ։ Նա սկսեց բղավել ինձ վրա, վազեց ամուսնու մոտ, և տղաս վի րավոր վեց ինձնից։ Հետո հարսս հայրության թեստ բերեց, ապացուցելու համար, որ դա իմ թոռնիկն էր։ Բայց ես դեռ չեմ հավատում, մոր սիրտը չի խաբում, և ես զգում եմ, որ այստեղ ինչ-որ բան այն չէ։