Տատիս չէինք կարում հարևանի տնից տուն բերենք․ Էն օրը ջղայնացած գնացի, որ տուն կանչեմ, մեկ էլ որ չտեսնեմ՝ տատս ինչ ա անում, փաթաթվել եմ, սկսել լացել, ձեռքերը համբուրել․ Վա՛խ, տատ ջան, խի՞ չէիր ասում
Տատիկս իր ողջ օրն անցկացնում էր մեր ներքևի հարևանի տանը։ Մենք էլ ամբողջ օրը վրան էինք ջղայնանում, թե ինչ գործ ունես էնտեղ, ինչի ես գնում, նստիր քո տանը, հանգիստ ծերությունդ վայելիր։ Իսկ ինքն էլ չէր լսում մեզ, ասում էր, որ կարևոր գործ ունի ու ժամերով անհետանում էր հարևանի տանը։7 Հետաքրքիրն այն է, որ երբ գալիս … Read more
