Զանգեցի հարևանիս ու ասեցի. Արամ, մենք պտի վռազի մեջ ամուսնանք, կյանքի ու մահվան հարց ա․․․Մենակ իմանաք ինչ պատ ասխան տվեց ինձ։Ես մա նկատան աղջիկ եմ մեծացել : Ոչ մեկին նման ճակատագիր չէի ցանկանա։ Ընկերուհիներ չեմ ունեցել, սաղ ինձ ձեռ էին առնում : Բայց ես ինչ մե ղա վոր էի, որ պապա ու մամա չունեմ : … Read more
Մեղրամսի առաջին օրը վեշերս հավաքեցի ու հետ եկա․ Հենց առաջին ամուսնական գիշերը ընենց բան կատարվեց, որ չգիտեմ էլ ոնց ասեմ․․․Հարսանիքին կիսուրս ու կեսրարս մեզ նվեր էին արել, պետքա գնայինք Իտալիա։ Ահավոր ուրախացել էի էդ առիթով,որովհետև կարելիա ասել ամենամեծ ճանապարհորդությունն էր կյանքիս, ու որ ամենակարևորն ա իմ սիրած մարդու հետ։Հարսանիքի հենց հաջորդ օրը թռիչքն էր։ Ամեն … Read more
Հարսանեկան արարողությունն ասես նախկին ժամանակներում բավական լուրջ մի արարողակարգ էր, որը զուր չէ ասված, որ շուրջ յոթ օր և յոթ գիշեր տևում էր։ Մեր օերրսում իահրեկե որոշակի փոփոխություններ են նաև հասցրել առանձնակի կերպով աչքի ընկնել, քանի որ հարսանիքներն այժմ մի քանի ժամ են լինում և այն էլ՝ պարտադիր հարսանյաց համապատասխան սրահներում։ Երբ տիկնիկը մեքենային՝ գնում … Read more
Քրիստինե Պեպելյանը նոր տեսահոլովակ է ներկայացրել, որը ստեղծվել է Սերգեյ Գրիգորյանի կնոջ և հարազատների նախաձեռնությամբ «Մեր մանկության փողոցներում, Լռել են ձայները… Ու մնացին հեռուներում, Մեր ապրած օրերը…» Այս երգը ՔՈՆՆ է…. Իսկ մեզ մնացին կարոտն ու միասին ապրած հիշողությունները … Դու մեզ հետ ես միշտ ու ՄԻՇՏ ԿԼԻՆԵՍ…. Երգը նվիրվում է Սերգեյ Գրիգորյանի․ Ֆազի հիշատակին՝