Ամուսնուս հետ ծանոթացել եմ աշխատանքի ժամանակ։ Նա ինձ հետ հարաբերություններում անմիջապես իրեն շատ անկեղծ պահեց և հենց սկզբից անկեղծ ասաց, որ առաջին ամուսնությունից որդի ունի։ Առաաջին կնոջից բաժանվել է կնոջ դա վաճանության պատճառով: Նրա ազնվությունն ինձ շատ բան տպավորեց, ես անմիջապես զգացի, որ այս մարդուն կարելի է վստահել։ Նա նրանցից չէ, ով անընդհատ ստում է։
Մեկ տարի անց որոշեցինք ամուսնանալ։ Հետո ամուսինս ինձ ծանոթացրեց իր որդու հետ, որն արդեն յոթ տարեկան էր։ Նա ինձ շատ լավ ընդունեց, մենք հիանալի էինք շփվում իրար հետ։ Ամեն ինչ փոխվեց, երբ ես հղիացա վեց ամիս անց:Ուրախությամբ տեղեկացրինք, որ շուտով եղբայր կամ քույր է ունենալու, կարծում էինք, որ կուրախանա, բայց ամեն ինչ հակառակը ստացվեց։
Դրանից հետո նա փոխեց իր վերաբերմունքն իմ հանդեպ, դարձավ կոպիտ։ Բայց վերջին կաթիլն այն էր, որ նա դի տավորյալ ինձ վն ասեց: Դրանից հետո ես խնդրեցի ամուսնուս, որ որդուն այլևս չբերի մեր տուն։ Նրա մայրը զ այրանում է ինձ վրա դրա պատճառով, նա կարծում է, որ ես միտումնավոր եմ ծակել փորս, որպեսզի թույլ չտամ ամուսնուս շփվել որդու հետ: Իհարկե,դա սուտ է։