— Ես քո մերն եմ, ոչ թե օտար մեկը, իրավունք ունեմ քո տուն գամ առանց քեզ հարցնելու. Մամաս գաղ տագո ղի մտնում ա իմ բնակարան, երբ ես տնից դուրս եմ գալիս:

Մամաս գաղ տագո ղի մտնում ա իմ բնակարան, երբ ես տնից դուրս եմ գալիս: Եվ միաժամանակ ինձ հիս տերիկ ա ասում, որ ես չեղած տեղը սկա նդա լ եմ սարքում։ Մորս համար գոյություն չունի անձական տարածք: Նա պետք է իր քիթը խոթի իմ բիզնեսի մեջ: Հիմա ես հիփոթեքով բնակարան վերցրեցի և վայելում եմ ազատությունը։ Մեր կյանքի ընթացքում դժվար հարաբերություններ ենք ունեցել մոր հետ։ Նա անընդհատ սողում է իմ կյանք, կարդում էր գրառումներ, օրագիր, ստուգում էր հեռախոսը: Ես հազվադեպ եմ այցելում մորս: Ես նրան նույնիսկ բնակարանամուտի երեկույթի չէի հրավիրել, վախենում էի, որ նա նորից կխառնվի ամեն ինչի:

Մամաս հաջողացրեց իմ տան բանալիների պատճենը սարքել տվեց ու հիմա գալիս ա առանց նախազգուշացնելու: Շատ անգամներ եկել ա, երբ ես տանը չեմ ու սկսում ա դարակներս փորփրել: Չսպասեցի աշխատանքային օրվա ավարտին ու գնացի մայրիկիս տուն։ Ես ուզում էի նրան ասել, թե ինչ եմ մտածում: Նա զարմանալիորեն արձագանքեց. Դու ինձ հետ ոչինչ չես կիսում, մանկուց փորձում ես ամեն ինչ թաքցնել, պետք է ամեն ինչ ինքս հետախուզեմ: Գնացի տուն և վարպետին կանչեցի, որ կողպեքներս փոխի։