Ես ընդամենը 20 տարեկան աղջիկ եմ ու չգիտես, թե ոնց, սիրահարվեցի ինձնից 25 տարի տղամարդու: Ինքն իմ իդեալն էր, այ տենց սիրահարվել էի ու իրանից էն կողմ էլ ոչ մի բան չէի տեսնում ու չէի հասկանում:
Ինչքան էլ մերոնք դեմ էին մեր հարաբերություններին, մեկ ա, որոշեցի որ մենք իրար հետ կյանք պետք ա կապենք, հակառակ դեպքում ես էլ ոչ մեկի հետ երջանիկ չեմ լինի:
Մի խոսքով ամուսնացանք, արդեն մի ամիս ա անցել, բայց գլխիս եմ տալիս, փոշմանում եմ, որ կյանքս կապել եմ իրա հետ: հասկանում եմ, թե ինչ տարբեր ենք մենք ու թե տարիքային տարբերությունն ինչքան ա խանգարում:
Ինքն անդադար հանգստի ա ձգտում, իսկ ես չեմ կարում տանը մնամ, ոնց որ լրիվ պապաս լինի: Հասկանում եմ, որ սենց չեմ կարա երկար դիմանամ, բայց հասկանում եմ նաև, որ սա իմ ընտրությունն էր:
Ի՞նչ անեմ հիմա, ո՞նց անեմ, չգիտեմ, սխալվել եմ: