Իրիկունը գործից եկա տուն, տեսնեմ հարսս փոշեկուլը միացրելա արագ-արագ տներնա մաքրում: Երևի էլի ամբողջ օրը հեռախոսի մեջ էր մնացել ու տեսել էր, որ տուն գալուս ժամնա, ափալ-թափալ հելել գործ էր անում: Մտա ներս մեղավորի աչքերով վրես էր նայում:«
Ասեցի՝ էս ժամին ովա տուն մաքրում, օրը պրծավ թող վաղը կանես, որ հիշես ու հեռախոսովդ զբաղված չլինես: փոխանակ ամաչեր ասածներիցս, մի բան լ նեղվեց ու ֆռաց ինձ գիտեք ինչ պատասխան տվեց, որ ես տենց բան ասեի իմ կիսուրին կտար հետևիս ու դուրս կհաներ տնից:
Ինձ ասեց, այ սրա համր եմ ասում առանձին ապրեք, որ ոչ դու իմ թերությունները տեսնես կամ ինձ վերահսկես դասատուի պես, ոչ էլ ես: Փոխանակ մի բան էլ ասես, ապրես, որ անում ես, կարայի չանեի ընդհանրապես, մեկա էլի խոսալու էիր: Հլը տեսեք իրա պատասխանը, մի բան էլ ինքն էր մունաթ գալիս, հիամ էտ նորմալա հա, մարդ չգիտի ոնց խոսա հետները, ինչ ասեմ կգա բերանիս: