Էն օրը տան գործերը պրծա, երեխեն դպրոցում էր, ես էլ ասեցի մի քիչ պատուհանից նայեմ մաքուր օդ շնչեմ, քանի լավ հով ա: Տեսա մեր շենքի բակի նստարանին կեսրարս ա նստած ու հեռախոսով զբաղված էր, կողքին էլ մի աղջիկ էր նստած մի փոքր հեռու: Առաջին հայացքից նորմալէր ամեն բան, ոչ մի տարօրինակ բան չկար էտ ամենում, մինչև որ հանկարծակի էտ աղջիկը վեր կացավ ինչ-որ ամոթանք տվեց կեսրարիս, ապտակեց ու գնաց:
Ես մտածեցի կեսրարս հիմա կռիվ կսարքի, կամ էտ աղջիկը երևի ինչ-որ խնդիրներ ուներ: Էն էլ կեսրարս ոչինչ չարեց մի բան էլ պտտվել շուրջն էր նայում, համոզվելու համար ինչ-որ մեկը տեսավ դա թե չէ: Ես գլուխս ներս քաշեցի, որ չտեսնի ինձ ու հասկանամ, թե ինչ կատարվեց:
Մի 10 րոպե հետո սկեսրայրս եկավ տուն, մեկ էլ սկսեց ինձ պատմել: Ասումա նստած էի հեռախոսով տարբեր վիդեոներ էի նայում: Կողքս էլ էտ աղջիկն էր նստած, սպասում էր ինչ-որ մեկին հեռախոսազանգից տենց հասկացա: Ասումա մեկ էլ հելավ ինձ խփեց գնաց: Շոկի մեջ էի, չհասկացա ինչ եղավ: Ասումա բայց հետո գլխի ընկա ու չգիտեի ծիծաղեի, թե ամաչեի: Էս կեսրարս ուրեմն տիկտեկի վիդեոներա նայելուց լինում, ու բերումա վիդեո, որտեղ էտ աղջիկնա պարում ընկերուհիների հետ:
Կեսրարս էլ ասումա՝ էս ջահելությունը լրիվա փչացե, էս ինչ են դառել, փողոցի մեջտեղը կանգնում պարում են: Դրա վրա էտ աղջիկը վեր ա կենում տեղից ասում՝ փողոցում պարելը չի նշանակում փչացած լինել այ նախնադար, մի հատ էլ ապտակում գնում ա: Կեսրարս հետո ա գլխի ընկնում, որ պարողներից մեկն էտ աղջիկն ա: Ասեցի խնդլաու բանա, ոչինչ ծիծաղի: Ես էլ խոստովանեցի, որ տեսել էի ու շոկի մեջ չհասկացա, թե ինչ եղավ: