Խանութից տուն գնալիս պատահական աչքս ընկավ հարևանի բալկոնին․ Երբ տեսա, թե հարևանի աղջիկը ինչ էր անում, ամոթից չգիտեի գլուխս ու մտցնեի․․․Զարմանում եմ հիմիկվա աղջիկների մտածողության վրա։ Լավ ո՞նց են կարում տենց իրանց պահեն։
Չե՞ն մտածում, որ իրանց ոչ մեկ հարս չի տանելու։ Լրիվ իրանց կորցրել են, ինչ ասես տեսնում ենք։ Արդեն չենք կարում դուրս իջն ենք ուղղակի զբոսնելու, ինչ այլանդակություն ասես տենում ենք։ Մեր երեխեքը դրանցից ի՞նչ պետքա սովորեն, ես չգիտեմ։Այ տենց մի հատ այլանդակ էլ հարևանիս աղջիկնա։
Լավ դրանք չեն տենում իրանց երեխեն ինչերովա զբաղված։Էն օրը խանութից տուն եմ գալիս, դրանք 2րդ հարկ են ու բաց բալկո նով։
Մեկել տենամ էդի կարճ շորիկա հագել, հեռախոսը դրել, պարումա ու իրան նկարում։Ներքևից սաղ երևում էր, իմ տեղը մի ուրիշ տղա բա որ լիներ։
Չնայած ինչ ասեմ, երևի իրան հաճելիա էլի, թե չէ որ մի խելքը գլխինը տենց բան կաներ։