Տղես խեղճ հարսիս օր ու արև չէր տալիս, ինչ անում էի չէի կարողանում փոխեի․ Էդ ժամանակ հարսիս խորհուրդ տվեցի, որ․․․Դրա նից հետո ամեն ինչ իրա տեղն ընկավ։Տղես ու հարսս շատ սիրով էին, որ ամուսնացան: Միշտ ասում էի աղջիկ ջան օրհնվի էն օրը, որ մեր տուն հարս մտար:
Տունս լցվել էր: Աղջիկ չեմ ունեցել, միշտ երազել էի ու եկավ: Շատ լավ աղջիկ ա, չափված, ձևվված, հարգանքով, էն որ ոչ մի բողոք չունեմ: Բայց մի հարց կա: Տղես սկսելա համը հանել: Շատ սառնա դառել:Գալիսա տուն մտնում հեռախոսի մեջ, մի հատ չի շփվում հետը:
Նա էլ վիճումա դրա համար, ու սաղ գիշեր իրանց կռվի ձեներն եմ լսում: Ահավորա, ու հարսս սխալ չի ճիշտա: Տղուս հետ էլ եմ խոս ել, բացատրել,փորձել օգնել, ոչ մի բան չի ստացվել:Հասկացա, որ այլ բանա պետք: Հարսիս ասեցի, խելացի գտնվի, եթե ուզում ես փրկես ընտանիքդ ուրեմն էնպես արա, որ ինքը մտածի, թե կորցրելա քեզ:
Ու թող մեջը արթնանա էն ինչ քնելա: Հարսիս խորհուրդ տվեցի լավ վիճի ու թողի գնա հոր տուն: Մինչև, որ տղես խելքի գա:Հարսս շագ ուժեղ վիճեց,հավաքեց ունեցածը ու գնաց: Տղես ըբկել էր ոտքերն աղաչում էր, որ չգնա, չստացվեց: Հարսս գբաց: Մնացինք երկ ուսով ու տղուս ասեղի, տեսար աուածներիդ արդյունքըծտեսար ում կորցրիր, էլ չես գտնի տենց աղջկա, ով համ սիրի, համ հարգի քեզ, համ էլ ընտանիքդ սիրի:
Փոշմանել էր տղես ահավոր, ու որոշեց ամեն բան անի,որ կնոջը հետ բերի:Ասել եմ չեմ օգնելու ու ոնց արելա նենց էլ ինքնուրույն թող ուղղի ամեն բան: 2 շաբաթ հետո հարսս հետ եկավ, ու երջանիկ ապրում են մինչ օրս: